اعلام حریق

سیستم‌های اعلام حریق یکی از مهم‌ترین تجهیزات ایمنی برای شناسایی به‌موقع آتش‌سوزی و جلوگیری از خسارات جانی و مالی هستند. این سیستم‌ها به‌طور خودکار یا دستی فعال می‌شوند و با تشخیص دود، حرارت یا شعله، ساکنین و نیروهای امدادی را مطلع می‌کنند. در ادامه به بررسی کامل سیستم‌های اعلام حریق می‌پردازیم:

اجزای اصلی سیستم اعلام حریق:

1. دتکتورها (Detectors):

   • دتکتور دود (Smoke Detector): دود ناشی از آتش‌سوزی را تشخیص می‌دهد.

   • دتکتور حرارتی (Heat Detector): افزایش دما یا حرارت غیرعادی را تشخیص می‌دهد.

   • دتکتور شعله (Flame Detector): اشعه‌های نوری ناشی از شعله را تشخیص می‌دهد.

   • دتکتور گاز (Gas Detector): نشت گازهای خطرناک مانند مونوکسید کربن را تشخیص می‌دهد.

2. شاسی اعلام حریق (Manual Call Point):

   • یک کلید دستی که در صورت مشاهده آتش‌سوزی، توسط افراد فشرده می‌شود تا سیستم فعال شود.

3. پانل کنترل (Control Panel):

   • مغز سیستم اعلام حریق که اطلاعات را از دتکتورها دریافت کرده و هشدارها را مدیریت می‌کند.

4. آلارم‌ها (Alarms):

   • آلارم صوتی (Siren): با صدای بلند ساکنین را مطلع می‌کند.

   • آلارم نوری (Strobe Light): برای افراد کم‌شنوا یا در محیط‌های پرسر و صدا استفاده می‌شود.

5. تجهیزات جانبی:

   • ماژول‌های ارتباطی: برای اتصال سیستم به مراکز امداد و نجات.

   • باتری پشتیبان: برای عملکرد سیستم در زمان قطع برق.

انواع سیستم‌های اعلام حریق:

1. سیستم‌های معمولی (Conventional Fire Alarm Systems):

   • مناطق ساختمان به چند زون (Zone) تقسیم می‌شوند.

   • در صورت فعال‌شدن دتکتور، فقط منطقه مربوطه شناسایی می‌شود.

   • مناسب برای ساختمان‌های کوچک و متوسط.

2. سیستم‌های آدرس‌پذیر (Addressable Fire Alarm Systems):

   • هر دتکتور یا شاسی یک آدرس منحصر به فرد دارد.

   • محل دقیق آتش‌سوزی شناسایی می‌شود.

   • مناسب برای ساختمان‌های بزرگ و پیچیده.

3. سیستم‌های بی‌سیم (Wireless Fire Alarm Systems):

   • از امواج رادیویی برای ارتباط بین اجزا استفاده می‌کند.

   • نصب آسان و بدون نیاز به سیم‌کشی.

   • مناسب برای ساختمان‌های قدیمی یا مکان‌هایی که سیم‌کشی دشوار است.

نحوه عملکرد سیستم اعلام حریق:

1. تشخیص: دتکتورها دود، حرارت یا شعله را تشخیص می‌دهند.

2. ارسال سیگنال: اطلاعات به پانل کنترل ارسال می‌شود.

3. هشدار: آلارم‌های صوتی و نوری فعال می‌شوند.

4. اعلام به مراکز امداد: در سیستم‌های پیشرفته، به‌طور خودکار به مراکز امداد اطلاع‌رسانی می‌شود.

استانداردهای سیستم اعلام حریق:

• استاندارد NFPA: استاندارد بین‌المللی برای سیستم‌های اعلام حریق.

• استاندارد EN54: استاندارد اروپایی برای تجهیزات اعلام حریق.

• استاندارد ISIRI: استاندارد ملی ایران برای سیستم‌های اعلام حریق.

نکات مهم در نصب و نگهداری سیستم اعلام حریق:

1. نصب صحیح: دتکتورها باید در مکان‌های مناسب (مانند سقف) نصب شوند.

2. تست دوره‌ای: سیستم باید به‌طور منظم تست شود تا از عملکرد صحیح آن اطمینان حاصل شود.

3. نگهداری: تعویض باتری‌ها و تمیزکردن دتکتورها به‌طور منظم انجام شود.

4. آموزش: ساکنین باید با نحوه عملکرد سیستم و شاسی اعلام حریق آشنا باشند.

کاربردهای سیستم اعلام حریق:

• ساختمان‌های مسکونی، اداری و تجاری

• بیمارستان‌ها و مراکز درمانی

• کارخانه‌ها و انبارها

• هتل‌ها و مراکز تفریحی

• مدارس و دانشگاه‌ها

اعلام حریق

آدرس پذير

بيسيم